साधारण १५-२० दिवसापूर्वी ऑफिस सुटायची वेळ झाली आणि तेवढ्यात मेनेजर म्हणाला १० मिनिटात मीटिंग आहे. असं म्हण्ल्याबरोबर मी सगळ्यांकडे १ नजर टाकली तर सगळ्यांच्या चेहेर्र्यावर "च्यायला ह्याला आत्ताच काय बोलायचं आहे" असा भाव होता...पुढच्या १० मिनिटात मीटिंग सुरु झाली आणि समजलं की २७ मार्चला (रविवारी) ऑफिस पिकनिक आहे. हे ऐकल्याबरोबर कुठे जाणार ह्या विषयावर कुजबुज चालू झाली. पण कुठे जाणार हे ऐकून सगळ्या तर्क वितर्कावर पाणी फिरले..कारण ते ठिकाण होतं Nishiland Water Park. कोण कोण येणार असं विचारल्यावर अर्ध्या लोकांनी नकार घंटा वाजवली. अर्थात त्यात मी पण होतोच म्हणा.
बहुतेक त्या दिवशी सगळ्या प्रोसेस मध्ये हे सांगण्यात आलं असावं. कारण सगळ्यांचा चर्चेचा हाच विषय होता. तसा तो आमच्या कॅब मध्ये सुद्धा होताच पण अगदी थोडावेळ. कारण आमच्या कॅब मध्ये कुठल्याही विषयाला ५ मिनिटाचा लॉकिंग पिरेड आहे. असो!! ह्या विषयवार परत कधीतरी चर्चा करू.
एक एक दिवस जसा जवळ येत गेला तशी येणार्र्यांची डोकी वाढत गेली. मग त्यामध्ये स्वतंत्र ( Self ) येणार्र्यांची संख्या जास्तं होती. अखेर तो दिवस उजाडला!!! जे येणार नाही म्हणले होते ते आले आणि जे येणार म्हणले होते त्यांचे Plan अचानक (?) बदलले.
सकाळी ८.१५ वाजेपर्यंत बस Pickup Point ला येईल असं सांगण्यात आलं. हे ऐकून Night Shift करणार्र्यांचे डोळे मोठे झाले असतील. कारण Night Shift करणार्र्यांसाठी सकाळचा सूर्य बघणे म्हणजे १ दुर्मिळ क्षण. म्हणून मग प्रत्येकाला सोयीस्कर व्हावं म्हणून आपापल्या एरिया जवळचे Pickup Point देण्यात आले. त्याप्रमणे सगळे आपापल्या ठेप्यावर येऊन बसची वाट पाहत उभे राहिले. मी सुद्धा अगदी वेळेत जाऊन उभा राहिलो. अहो खरचं!!
घड्याळाचे काटे जसे पुढे सरकत होते तसा उन्हाचा तडाखा वाढत होता. त्यामुळे प्रत्येक समोरून जाणारी बस ही आपलीच असावी अशी केविलवाणी नजर तिच्याकडे टाकत आणि घाम पुसत उभे होतो. शेवटी इंतजार खत्म हुआ आणि ९ वाजता बस आमच्या समोर येऊन उभी राहिली. वातानुकूलित (A/C) बस नाही हे पाहून घामांच्या धारांचा वेग अधिक वाढला. पण कंपनीचं जुनं नाव आठवलं आणि No Option म्हणत बस मध्ये चढलो. संपूर्ण Backoffice असल्यामुळे माझ्यासाठी बरेच चेहेरे नवीन होते. त्यामुळे थोडा सेट व्हायला वेळ लागला पण सगळे लवकर सेट झाले आणि गणपती बाप्पा मोरया म्हणत धिंगाणा चालू झाला तो अगदी पोचेपर्यंत. नेहमी प्रमाणे अंताक्षरी चालू झाली. त्यातल्याच कोणीतरी एकानी वाजवायला ड्रम (वाजवायचं साधन) आणला होता. मग काय गाणारे आणि वाजवणारा हम साथ साथ है (?) म्हणत चालू झाले.
मध्येच एकाला रस्ता चुकल्याची जाणीव झाली आणि बस थांबली.मग त्यातल्यात्यात माहितगार मंडळी ड्रायवर जवळ जाऊन बसली आणि पुढचा प्रवास सुरु झाला.कसे तरी मजल दर मजल करत १ वाजता पोचलो.
उन भरपूर असल्यामुळे सगळ्यांना केंव्हा एकदा पाण्यात उतरतो असं झालं होतं.आत मध्ये गेल्यावर समजलं की जेवायची वेळ २.३० वाजेपर्यंतच आहे.तरी सुद्धा अर्ध्या लोकांनी पाण्याकडे धाव घेतली आणि बर्र्याच मंडळीनी आधी पेटपूजा आटोपून पाण्यात उतरायचा निर्णय घेतला.फक्त वेज असल्यामुळे नोनवेज खाणार्र्यांचे चेहेरे जरा बारीक झालेले दिसले.सेल्फ सर्विस होती त्यामुळे एकदाच पाहिजे तेवढं घेऊन आलो. बसायला खुर्र्च्या कमी होत्या म्हणून मग भारतीय बैठक मांडली.पटकन जेवलो आणि पाण्याकडे धाव घेतली.
अर्थात पाण्यात उतरणार नाही हा विचार करून गेलो होतो त्यामुळे बरोबर कपडे आणले नव्हते.पण उन सहन होत नव्हतं त्यामुळे पाणी बघून राहवलं नाही आणि पाण्यात उडी टाकली.पाण्यात उडी टाकताच प्रवासाचा थकवा नाहीसा झाला आणि body temperature ४० वरून २० वर आलं.
वेव पूल ( कृत्रिम लाटा) मध्ये मनसोक्त सगळे मजा लुटत होते.काहीजण पोहोण्याच्या एक एक कला सदर करत होते.जास्तवेळ पाण्यात कोण राहत? ह्या टोकावरून त्या टोकाला आधी कोण जाणार? अशा स्पर्धा लागल्या होत्या!. सहज म्हणून माझी नजर एका कोप्र्र्याला गेली तर तिथे काही जणांनी पोहोण्याचे क्लासेस देखील चालू केले होते. आणि पाण्याबाहेर बसलेले त्यांचा हुरूप वाढवत होते.बरेच जण पाण्यावर पाठीवर झोपून relax होत होते.
बराच वेळ वेव पूलची मजा लुटल्यानंतर आमचा ५-६ जणांचा ग्रुप रेनडान्सच्या फ्लोरकडे वळला.तिथे थोडावेळ थिरकून लोकांना Water Park कडे आकर्षित करणाऱ्या स्लाईडस्कडे आम्ही आमचा मोर्चा वळवला.इनमिन २ स्लाईडस होत्या त्यामुळे तिथे गर्दी बरीच होती.अर्धा तास रांगेत उभं राहिल्यानंतर माझा कसातरी नंबर लागला.आमच्या आधी ज्यांनी केलं होतं ते बघून पोटात गोळा आला होता.एका ट्यूब मध्ये दोघांना बसवत होते.म्हणून मग मी आणि अजून एक जण असे त्या ट्यूब मध्ये बसलो. तिथे कव्हरड आणि ओपन अशा दोन स्लाईडस होत्या.पण आम्ही कव्हरड स्लाईड मधून जाण्याचा निर्णय घेतला. वरून सुटल्यानंतर अक्षरशः १५ सेकंदात आम्ही खाली पोचलो. आणि सुटकेचा निश्वास टाकला.
तेवढ्यात Snaks are ready अशी एक announcement झाली. आता जवळपास ३-४ तास पाण्यात राहिल्यामुळे पुन्हा एकदा पोटात कावळे ओरडायला लागले होते. म्हणून मग सगळ्यांनी एकमताने थांबायचा निर्णय घेतला आणि आपापली पोटं भरून गाडीत जाऊन बसले.
तिथून निघायला जवळपास ६.३० वाजले होते. सगळे दमले असल्यामुळे परतीचा मार्ग एकदम शांत होता.माझं उतरायचं ठिकाण आलं आणि सगळ्यांना "उद्या भेटू" असं म्हणत उतरलो आणि घराची वाट धरली.
